سریال قشنگی بود، داستانش و پرداختن به مشکلات روحی که برای افراد ایجاد میشه و از توقع بالای دیگران از اونها و خودشون نشات گرفته شده جالب بود، اینکه چقدر تو زندگی به خودمون فشار میاریم که همه رو در حد متعالی راضی نگه داریم غافل از اینکه این عمر و جوونی و سلامتیمونه که داره میسوزه و از بین میره!!! یه جاهایی واقعا لازمه تو زندگی مکث کنیم و ببینیم چطور داریم زندگی میکنیم و اگه مسیر غلطه درستش کنیم، از لحاظاتمون لذت ببریم و ارتباطمون رو با افراد مهم زندگیمون اصلاح کنیم، و افراد سودجو و آسیب زننده رو از زندگیمون حذف کنیم.
واقعا سریالش رو دوست داشتم، به نظرم حرفای خوبی داشت و بازی بازیگرا هم عالی بود، بهش از ده، ده کامل میدم.
این سریال، درباره دو تا دکتری هست، که در زندگی شغلیشون، دچار مشکلاتی میشن طوریکه، رو زندگی شخصیشون تاثیر میذاره.
یکیشون، به افسردگی و اون یکی به PTSD دچار میشه.
در طول سریال شاهد این هستیم که در برابر شرایط پیش اومده، چه عکس العملی، نشون میدن و چه راه حل هایی رو برای دوباره سر پاشدنشون، امتحان میکنن.
بازی پارک شین هه و پارک هیونگ شیک، که نیاز به تعریف نداره.
زوج قشنگی بودن و به هم میومدن.
چیزی که من خیلی لذت میبرم از تماشاش، بانمک بودن هیونگ شیکه.
کیوتیش و بازیش جوری نیست که، بیننده رو زده کنه.
حقیقتا من با بانمکی و اکت های کمدیش، قهقهه میزدم.
شخصیت جونگ وو رو، خیلی دوست دارم..
مهربون، با شعور، بافکر
یه sweet boy 🫠
تماشاش در نقش یه مرد عاشق، برام لذت بخش بود.
اگه بخوام از سریال ایراد بگیرم، میتونم به طولانی بودن و کش دادنش اشاره کنم.
احساس میکنم، اگه دوازده قسمت بود، بهتر میشد.
از طرف دیگه، چون آسیب هاشون، ذهنی و روانی هست، طبیعتا فقط با گذشت چند روز، خوب نمیشن و به زمان طولانی تری نیاز دارن، که قشنگ اون فرایند رو به بیننده، نشون بدن، طوریکه باور پذیر باشه.
اگه از این جنبه نگاه کنیم، کش دادنش میتونه منطقی باشه.
توجه داشته باشید، که سریال هیجانی نیست و موضوع آن چنانی هم نداره..
فقط در مورد زخم هاییه، که ممکنه برای خیلیامون، در طول زندگی پیش بیاد.
و همونطور که گفتم، این سریال، مسیر خوب شدنشون رو، با عشقی که به هم میدن، به تصویر میکشه.
میشه گفت، یه طورایی انگیزشی هم هست.
فضای سریال شاده و زوج فرعی داستان هم، خوب بودن.
دیالوگای ارزشمندی، هم داشت.
برام عجیبه که چرا این سریال توی سایت های مختلف انقدر کامنت های بد داشت! در حالی که خیلی به نکات روانشناسی جالبی اشاره داره، من جمله رفتار نادرست پدر و مادرها از بچه هاشون، انتظارات شون و تاثیر انتظاراتشون توی حال و آینده بچه ها.. من خیلی دوست داشتم و فکر میکنم این سریال حرف زیادی برای گفتن داشت، مسائلی که در خیلی از سریال ها چای خالیشون احساس میشه
کاراکتر دختر و پسر خیلی شیرین و دوست داشتنی هستن ولی سریال رسما داستان خاصی نداشت، و برای دیدن قسمت بعد هیجان زده نمیشدم، به نظرم داستان زندگی معمولی آدمها رو به تصویر کشیده تا اینکه بخواد داستان و هیجان خاصی که مناسب مجموعه تلویزیونی هست رو داشته باشه
سریال قشنگی بود، داستانش و پرداختن به مشکلات روحی که برای افراد ایجاد میشه و از توقع بالای دیگران از اونها و خودشون نشات گرفته شده جالب بود، اینکه چقدر تو زندگی به خودمون فشار میاریم که همه رو در حد متعالی راضی نگه داریم غافل از اینکه این عمر و جوونی و سلامتیمونه که داره میسوزه و از بین میره!!! یه جاهایی واقعا لازمه تو زندگی مکث کنیم و ببینیم چطور داریم زندگی میکنیم و اگه مسیر غلطه درستش کنیم، از لحاظاتمون لذت ببریم و ارتباطمون رو با افراد مهم زندگیمون اصلاح کنیم، و افراد سودجو و آسیب زننده رو از زندگیمون حذف کنیم.
واقعا سریالش رو دوست داشتم، به نظرم حرفای خوبی داشت و بازی بازیگرا هم عالی بود، بهش از ده، ده کامل میدم.
چرا قسمت ۹ رایگان خرابه!):
بازیگرای فوق العاده ای داره و من برای بار دوم دارم میبینمش عالیه واقعا
این سریال، درباره دو تا دکتری هست، که در زندگی شغلیشون، دچار مشکلاتی میشن طوریکه، رو زندگی شخصیشون تاثیر میذاره.
یکیشون، به افسردگی و اون یکی به PTSD دچار میشه.
در طول سریال شاهد این هستیم که در برابر شرایط پیش اومده، چه عکس العملی، نشون میدن و چه راه حل هایی رو برای دوباره سر پاشدنشون، امتحان میکنن.
بازی پارک شین هه و پارک هیونگ شیک، که نیاز به تعریف نداره.
زوج قشنگی بودن و به هم میومدن.
چیزی که من خیلی لذت میبرم از تماشاش، بانمک بودن هیونگ شیکه.
کیوتیش و بازیش جوری نیست که، بیننده رو زده کنه.
حقیقتا من با بانمکی و اکت های کمدیش، قهقهه میزدم.
شخصیت جونگ وو رو، خیلی دوست دارم..
مهربون، با شعور، بافکر
یه sweet boy 🫠
تماشاش در نقش یه مرد عاشق، برام لذت بخش بود.
اگه بخوام از سریال ایراد بگیرم، میتونم به طولانی بودن و کش دادنش اشاره کنم.
احساس میکنم، اگه دوازده قسمت بود، بهتر میشد.
از طرف دیگه، چون آسیب هاشون، ذهنی و روانی هست، طبیعتا فقط با گذشت چند روز، خوب نمیشن و به زمان طولانی تری نیاز دارن، که قشنگ اون فرایند رو به بیننده، نشون بدن، طوریکه باور پذیر باشه.
اگه از این جنبه نگاه کنیم، کش دادنش میتونه منطقی باشه.
توجه داشته باشید، که سریال هیجانی نیست و موضوع آن چنانی هم نداره..
فقط در مورد زخم هاییه، که ممکنه برای خیلیامون، در طول زندگی پیش بیاد.
و همونطور که گفتم، این سریال، مسیر خوب شدنشون رو، با عشقی که به هم میدن، به تصویر میکشه.
میشه گفت، یه طورایی انگیزشی هم هست.
فضای سریال شاده و زوج فرعی داستان هم، خوب بودن.
دیالوگای ارزشمندی، هم داشت.
در کل من این سریال و پیشنهاد میکنم✌🏻
برام عجیبه که چرا این سریال توی سایت های مختلف انقدر کامنت های بد داشت! در حالی که خیلی به نکات روانشناسی جالبی اشاره داره، من جمله رفتار نادرست پدر و مادرها از بچه هاشون، انتظارات شون و تاثیر انتظاراتشون توی حال و آینده بچه ها.. من خیلی دوست داشتم و فکر میکنم این سریال حرف زیادی برای گفتن داشت، مسائلی که در خیلی از سریال ها چای خالیشون احساس میشه
کاراکتر دختر و پسر خیلی شیرین و دوست داشتنی هستن ولی سریال رسما داستان خاصی نداشت، و برای دیدن قسمت بعد هیجان زده نمیشدم، به نظرم داستان زندگی معمولی آدمها رو به تصویر کشیده تا اینکه بخواد داستان و هیجان خاصی که مناسب مجموعه تلویزیونی هست رو داشته باشه